Veltman Racing creëert familiegevoel in rallycross

Rallycross in Nederland is ondenkbaar zonder het ‘blauwe circus’ uit het Zuid-Limburgse Voerendaal. Veltman Racing bedrijft het spelletje al sinds 1995 en nog altijd met groot fanatisme, maar ook met oog voor andere deelnemers. “De deur staat hier altijd open,” zegt Elly Veltman. “We helpen elkaar,” voegt zoon Willem toe. Generatie drie binnen de familie staat trouwens al warm te draaien.

Iedereen, maar dat ook letterlijk iedereen binnen het wereldje kent Veltman Racing. Dat overstijgt de landsgrenzen en tevens de rallycross zelf, want het was het echtpaar Veltman dat de moed had om een heuse autosportbeurs in het leven te roepen: de Racing Days. “Dat begon heel simpel op de parkeerplaats van een groot winkelcentrum,” glimlacht Elly. “Vervolgens trokken we naar de Limburghallen in Genk en uiteindelijk huurden het complete MECC in Maastricht af.” We zien echtgenoot Wim nog rondbanjeren om het de vele standhouders naar de zin te maken. Er kon en mocht veel en op zaterdagavond werd het plezier dat autosport verschaft bezegeld met een feest dat tot in de late uurtjes voortduurde. Tijdens de Racing Days, een jaarlijks terugkerend fenomeen tussen 2000 en 2016, creërden de Veltmannen hetzelfde familiegevoel als op de wedstrijden in Valkenswaard, Maasmechelen en het Duitse Buxtehude. Elly: “Ze noemen mij weleens ‘moeder van de rallycross’. Andere deelnemers mogen hier gerust een pilsje komen drinken.” “Wel maximaal eentje, hè?” voegt zoon Willem er gekscherend aan toe. “Anders wordt het de dag erna een puinhoop op de baan.”

Camping
Het is ook precies die sfeer van vriendschappelijkheid binnen de rallycross die het vuurtje zo aanwakkerde. “Sinds de jaren zeventig al gingen wij vaak bij wedstrijden kijken, puur uit interesse en liefde voor de sport,” vertelt Wim Veltman. “Zelf mocht ik niet racen van mijn ouders. Goed, op een gegeven moment hadden wij een vaste plek op een camping in Borkel en Schaft, op steenworp afstand van het Eurocircuit Valkenswaard. Daar troffen wij al die teams en hielpen wij ze met het repareren van hun auto’s, wanneer daar wat aan mankeerde. Zo kwamen we steeds dichter bij de sport te staan en reisden we na verloop van tijd ook wel mee naar buitenlandse evenementen. Tijdens een EK-wedstrijd in Buxtehude, nabij Hamburg, vertelde de Zweedse rijder Åke Andersson ons dat hij zijn Vauxhall Nova wilde verkopen. Ik zei tegen onze zoon Willem, die al volop mee sleutelde bij de teams: ‘Dat is wat voor jou, jôh! Dan ga jij ook racen.’ Enfin, afgesproken in Denemarken om dat ding op te halen, halverwege tussen Zweden en Nederland.” Met een knipoog: “Zo is de hele ellende begonnen.” Een Vauxhall Nova, het Britse equivalent van de Opel Corsa, suggereert misschien dat het stuur rechts zit. “Nee hoor. Gewoon links. Ze gebruikten dat model binnen de rallycross omdat de homologatie meer toeliet.”

Over de kop
Met een KNAF-licentie op basis van een theorie-examen en zijn rijbewijs roerde de 18-jarige Willem Veltman zich in 1995 voor het eerst in de nationale <1400-klasse met zijn Vauxhall Nova. “De RST bestond nog niet en oefenen bleef beperkt tot één trainingsdag aan het begin van het jaar op het Eurocircuit Valkenswaard. Alle begin is moeilijk, maar het lukte me aardig en eind van het jaar mocht ik ’s zondags op Valkenswaard al een keer een EK-wedstrijd proberen. Poeh, even schrikken, wat dat ging wel écht hard. De spatborden vlogen je om de oren. Overigens miste ik deze kans nog bijna, want op de zaterdag tevoren vloog ik na een duwtje van een concurrent vier, vijf keer over de kop. De hele nacht werkten we door om de auto weer op de wielen te krijgen.” Volgens vader Wim moest de crew van Veltman Racing zelfs wat spullen van een straat-Corsa plukken. “Een kennis op de camping had er eentje. ‘Schroef er maar af wat je kunt gebruiken, als je het na de wedstrijd tenminste terugzet,’ zei hij.” Willem: “Ik was natuurlijk zo blij als een kind. Mijn eerste EK-wedstrijd.”

Zenuwen
Gehoorzaam aan zijn ouders waagde Veltman senior zich nooit zelf aan rallycross, maar naast zijn zoon jutte hij wel zijn vrouw op. Elly: “Toen Willem in 1996 overstapte naar een Suzuki Swift mocht ik eens een Opendeurdag proberen met de Vauxhall Nova. Wim had de volledige rijdersuitrusting al voor me aanschaft en riep: ‘Nou, dan ga jij ook maar gewoon racen.’ Stonden we daar samen aan de start, onze zoon en ik. Vanaf 1997 ieder met een Citroën AX uit de gelijknamige cup op Zandvoort.” Willem vond de strijd met zijn moeder in het NK Rallycross geen onverdeeld succes. “Ze was altijd veel sneller weg bij de start.” Elly: “Dat wel ja, alleen hield ik het daarna niet meer. Eén keer werd de spanning me echt teveel, in de finale, net voor Willem Belgisch kampioen kon worden. Ik had zo’n last van mijn zenuwen dat ik na vijf in plaats van zes rondjes al binnenkwam, omdat ik dacht dat mijn wedstrijd erop zat.” Moeder en zoon zochten tevens de competitie op in de Sprinters cup op de circuits in Zandvoort, Zolder en Spa-Francorchamps. Eind 2004 vond Elly het welletjes geweest en hing zij haar helm aan de wilgen. “Willem reed inmiddels in de Super 1600-klasse en twee van zulke auto’s inzetten, dat ging onze portemonnee te boven.”

Schijn bedriegt
Citroën werd het huismerk en junior rolde van een AX via een ZX Groep N in een Saxo en vervolgens, in 2005, in een C2. Vluchtig bekeken hetzelfde exemplaar als waarmee hij nog steeds driftig zijn partijtje meeblaast in de Super 1600-klasse, maar schijn bedriegt. “Onderhuids wijkt echt alles af van de toenmalige versie. Ik rijd met een hevig gemodificeerde wielophanging, een sequentiële versnellingsbak en een motor die zeker 30, 35 pk meer levert dan toen.” Willem Veltman blijft trouw aan het Nederlands en Belgisch kampioenschap, bovendien reist de familie nog elk jaar naar Buxtehude af voor een krachtmeting met de Duitsers. “Daar kennen we iedereen en voelt het als thuiskomen,” zegt vader Wim. “EK-wedstrijden doen we niet meer, sinds die onder de WK-reglementen vallen en onbetaalbaar geworden zijn. Naar Engeland gaan we ook niet zo makkelijk meer, want de Brexit heeft de overtocht een stuk lastiger gemaakt. Allemaal moeilijkheden rondom invoerrechten, papieren invullen voor de douane, extra kosten, noem maar op.”

Kerstcadeau
Ondanks alle ervaring moest Wim Veltman tot 2021 (geduld) oefenen voor hij binnen het NK Rallycross zijn inspanningen kon verzilveren. “Tijdens corona, met slechts drie à vier auto’s in het veld. Wel de betere rijders trouwens, maar ik voelde me eigenlijk net zo trots toen ik eind 2023 als tweede eindigde met een stuk of tien concurrenten om me heen. Eén keer zat ik er trouwens verschrikkelijk dichtbij, in 1998. Weet je wat er gebeurde? Mijn grootste tegenstander had de radiateur lek en mijn vader leende hem een andere. Wat denk je? Verloor ik met één punt verschil het kampioenschap.” Wim knikt bevestigend. “Zo doen wij dat in de rallycross. Daar helpen we elkaar. Heel anders dan op het ‘gewone’ circuit.” De drang om familieleden op te stoken blijkt nog niet verdwenen. Elly: “Jimmy, de zoon van Willem, heeft als kerstcadeau van opa en oma een trainingsdag op het Eurocircuit Valkenswaard gekregen en toen was het hek van de dam. Komend seizoen start hij als 12 jaar jonge coureur in de RST-klasse, natuurlijk in een blauwe auto.” We hebben zomaar het vermoeden dat we nog eens een pilsje in de trailer van Veltman Racing mogen komen drinken om het vervolg op te tekenen.