Een dashboard maken, dat gaat Hein Koopman doen. Niet voor één van de zeventig BMW’s in zijn renstal, maar voor zichzelf. “Mijn ambities hebben me te ver doorgeduwd. Ik sta hier met een massa auto’s om me heen en houd te weinig tijd over om te genieten. Het wordt tijd dat ik weer de controle over mijn eigen handrem ga krijgen.”
De ‘winkel’ in Winkel draait als een tierelier en je moet serieus moeite doen om Koopman Racing níet ergens tegen te komen in de Nederlandse autorensport, maar de teambaas vindt het zelf tijd om weer een beetje pas op de plaats te maken. “Heel stiekem hoop ik weleens dat alles weer wat kleinere proporties aanneemt. Het geeft al lucht dat we de vloot hebben uitgedund van 120 naar zeventig racewagens en dat we de verhuuractiviteiten afbouwen. Ik hoef niet meer zo nodig alle weekenden van huis te zijn. Je wandelt niet alleen maar op deze aardbol rond om te werken.” Hein Koopman, een kerel met het hart op de tong, ook al vinden sommige buitenstaanders het wat moeilijk om hem te peilen. “Ik sla altijd mijn eigen weg in en dat houdt soms in dat ik alleen loop. Nieuwe dingen pak ik graag op, ook al lukt het de ene keer wel en de andere keer niet.” Gelukkig blijven vooral de successen in het racewereldje rondzingen, zoals het inzetten en overtuigend laten presteren van een heel arsenaal aan Beierse fabrieksracewagens en het verwerven van het BMW Motorsport-dealerschap. “Alle onderdelen bestel ik rechtstreeks. Als ik nu bel, liggen ze morgenvroeg om negen uur in huis en is er nog meer spoed bij, dan rijdt iemand van ons ‘even’ op en neer naar München.”
Proefpersoon
Koopman, 48 jaar jong, kent de keerzijde van het bloeiende leven. In 2011 stond hij acht maanden onder zware medische behandeling vanwege lymfeklierkanker. “Precies tijdens de bouw van onze nieuwe hal; de huidige locatie. Het dak zat erop en we waren net min of meer operationeel.” In het kader van ‘the show must go on’ bleef de dappere ondernemer doorwerken. “Nee, ik had er de energie niet voor, maar als je er niet in gelooft dat het goedkomt, houdt het zeker op. Het schiet toch niet op om te gaan stilzitten bij de kachel? Ze konden me niet helpen, zeiden ze. Ik zou nog drie jaar te leven hebben. Min of meer per ongeluk werd ik proefpersoon voor het nieuwste bestralingsapparaat. Wat gebeurde er? Ik raakte op een gegeven moment in paniek en overmand door emoties. Ineens schoot de lymfeklier, die zich al die tijd verscholen hield, naar boven. Zo kwamen de artsen op het idee om precies op de momenten van diep ademhalen de bestraling toe te passen. Lag ik daar, 31 dagen lang. ’s Ochtends om zeven uur in het ziekenhuis, terug op de zaak om negen uur, eten, slapen en weer wat doen. Juist door actief te blijven krijg je meer energie. Je moet jezelf blijven motiveren en eruit halen wat erin zit. Niet alles is te koop voor geld. Kijk maar naar Steve Jobs, die gelijktijdig met mij ziek werd en het helaas niet overleefd heeft. Ik godzijdank wel.”
Herbezinning
Het vele bestralen kreeg een staartje. “Je wordt er wat opvliegender van. Dat verklaart mede waarom ik soms best radicaal ben in mijn uitspattingen. In wat ik zeg, denk en doe. Zodra ik iets in mijn hoofd heb, moet het gebeuren. Dat helpt me in mijn ambities, maar duwt me dus ook te ver door.” Tijd voor herbezinning, voor een nieuwe visie. “Ik heb een heel leuke groep mensen om me heen. Een echte racefamilie. Die klanten gaan echter niet tot hun 100e jaar door en zelf ben ik ook geen 20 meer. Laten we dus met een mooie club autosport bedrijven. Trackdays en races rijden met spectaculaire auto’s op gave circuits. Herinneringen maken en beseffen dat het speelgoed niet vanzelfsprekend is. Elke dag stappen we een werkplaats vol M4’s, M6’en en andere BMW Motorsport-auto’s binnen en dat voelt voor ons heel gewoon, terwijl anderen het fantastisch vinden. Laten we vooral proberen om normaal te blijven doen en niet boven onszelf uit te stijgen. We hebben weleens de kans gekregen om ons in fabrieksteams te mengen, maar dat is niet aan ons besteed. Zo zitten we niet in elkaar. Liever maken we het gezellig en laten we een grote groep mensen autosport op hun niveau beleven dan dat we ons helemaal focussen op één superkampioenschap. Dan wordt het teveel ernst.”
Schoffie
Juist vanwege die houding gaat Hein Koopman nog weleens over de tong, wat hem overigens weinig kan schelen. “In Duitsland noemen ze mij ‘de gekke Hollander die al die dingen koopt’, haha!” Daarmee doelt hij op de sportieve vaandeldragers binnen zijn ontzagwekkende wagenpark, dat reikt van M2’s CS, M3’s van de E46- en E92-generatie en Z4’s GT3 tot en met actuelere M4’s GT4 en GT3 plus natuurlijk de veelbesproken M6’en GT3. Die laatste, aangekocht met zes stuks tegelijk van een ander team, deden deuren openen. “Tijdens de 24 Uur van Spa-Franchorchamps werd ik benaderd door BMW Motorsport of ik eens een kopje koffie wilde komen drinken. Zat ik daar als een schoffie, in mijn korte broek en met al mijn tatoeages. Nou ben ik van het type ‘een man een man, een woord een woord’ en had ik die M6-deal al gemaakt en beklonken . Daarmee sprong meteen de muziek aan. ‘Het enige dat wij kunnnen doen is je BMW Motorsport-dealer maken,’ zeiden die mannen tegen me. Het klikte meteen, maar het duurde toch nog acht maanden voor ik over de drempel heen stapte om de onderdelen niet meer bij de dealer, maar rechtstreek bij de fabriek te bestellen.”
Alles dichttimmeren
Wat anderen daar nou allemaal van vinden, dat gaat grotendeels aan Hein Koopman voorbij. “Ik hoor weinig uit het veld, want ik onttrek me eraan. Soms lijkt het wel mafia. Iedereen maakt prijsafspraken en elkaar iets gunnen, ho maar. Het gaat bij velen niet om de passie voor de sport, maar puur om het geld. Misschien klinkt het raar, maar daar doe ik het dus niet voor. Dan was ik wel een hekkenfabriek of een industriële bakkerij begonnen. Ik zie hoe organisaties alles dichttimmeren. Ze willen ver van tevoren de evenementen zo geregeld hebben dat er voor zakenmensen met een volle agenda weinig bewegingsruimte meer is om over een week nog een trackday te boeken. Het zal ook wel liggen aan de veranderende mentaliteit van de mensen. Een woord is geen woord meer. Daar moet ik nog best even aan wennen.”
Zoveel emotie
Hein Koopman wil de mate van stress reduceren en werkt daarom aan een ‘dashboard’ voor zichzelf. “Zodat ik alles makkelijker kan besturen en dingen ook voor het team behapbaarder worden. Dat begint al met de verkoop van een aantal huurauto’s, maar we werken ook aan een hogere mate van zelfvoorzieningendheid, die ons minder afhankelijk maakt van anderen. Zakelijke foutjes die ik in de afgelopen jaren heb gemaakt wil ik gaan tackelen. Als je een paar keer een misstap zet, maakt dat je gehaast en raak je de controle kwijt. Vervolgens loopt alles fout. Niet alleen op de zaak, maar ook op het circuit, thuis en met een beetje pech zelfs onderweg.” Reden voor Koopman om zich als coureur een beetje terug te trekken, afgezien van een incidentele race bij de ADAC in de Spezial-Tourenwagen-Trophy. “Begrijp me goed: ik rijd verschrikkelijk graag in mijn Z4 GT3. Die auto voelt voor mij echt als een maatpak. Er zit zoveel emotie in, met de laatste atmosferische V8 van BMW aan boord, schreeuwend tot 8800 toeren. Iedere seconde is genieten, maar ik moet mijn prioriteiten verleggen. Ik word weer teambaas, zogezegd. Hopelijk met meer controle over mijn eigen handrem.”
Meer informatie: www.koopman-racing.nl
Wil jij ons magazine ook lezen? Meld je dan aan via “bestellen” op onze website: www.start84.nl
