Toen Henk Tang tien jaar geleden START ’84 aangeboden kreeg, wist hij niet wat hij ermee aan moest. Inmiddels lééft hij voor het allround autosportmagazine, zeven dagen per week. “Ik sta ermee op en ik ga ermee naar bed,” zegt de uitgever er zelf over. Als hij dan ergens een foutje ontdekt, ziet hij zelfs zijn nachtrust vervliegen.
‘Klein van stuk, stoppelbaardje, rode jas,’ zo luidt het eenvoudige signalement. “Als ik iets anders aantrek en een evenement bezoek, zie ik soms mensen kijken met een blik van: ‘Bekend gezicht, maar wie is het ook alweer?’ Heb ik mijn START ’84-jack aan, dan weten ze het meteen.” Henk Tang, de workaholic die zichzelf in tweeën lijkt te kunnen splitsen, die bij wijze van spreken op meerdere plaatsen tegelijk zijn gezicht laat zien. Altijd en overal bezig met netwerken om te blijven bouwen aan het lijfblad van niet alleen de Nederlandse autosporters, maar ook van hemzelf. Het kruipt zelfs onder zijn huid. “In de eerste jaren stapte ik nog weleens heel vroeg in de ochtend in de auto naar het TT Circuit Assen en tegen de middag reed ik dan door naar Zandvoort. Dat doe ik niet meer, dat wordt me te gek.” Het is ook een hele opgaaf voor iemand die niet bepaald als een ochtendmens te boek staat. “We stonden ooit START ’84 te promoten op de beurs Racing Days in Maastricht. ’s Avonds zakten we gezellig door met een biertje en ik bleef in de hal slapen, in mijn eigen camper. Werd ik ’s morgens gewekt door allemaal geroezemoes en lawaai. Bleek het al elf uur, met de beurs in volle gang, terwijl ik daar bij wijze van spreken in mijn onderbroek stond.”
Illegale kopieën
De juiste man op de juiste plaats, meestal ook op het juiste tijdstip. Henk Tang lijkt geboren om START ’84 te runnen, getuige de tomeloze energie die hij er 24/7 in investeert en de vruchten die dat afwerpt. Toch ligt zijn achtergrond op een heel ander vlak. “Ik kom eigenlijk helemaal niet uit de media.” Dat staat een heel klein beetje haaks op de werkelijkheid, want in een vorig leven werkte het bezige baasje als advertentieverkoper (in feite nu nog steeds) en in een grijs verleden bezat hij drie videotheken in Gelderland. “Totdat iedereen een schotel aan de muur hing en de markt werd overgenomen door illegale kopieën. Op het laatst hadden de klanten de films al eerder thuis dan ik in de winkel. Ik besloot de handel radicaal te verkopen en dacht na over wat ik nu moest gaan doen. Niet even, maar een paar jaar.” Via een advertentie in de krant rolde Tang in de autobladen, uitgegeven door Gallery Aaldering. “Ik had nul komma nul ervaring, maar werd meteen aangenomen. Later ging ik er zelfstandig mee verder en kreeg ik aanbiedingen van andere uitgeverijen. Geen idee waarom; ik geloof niet dat ik nou echt ergens in uitblink. Het lijkt me hoofdzakelijk een kwestie van altijd eerlijk zijn en doen wat je belooft, dan volgt de gunfactor vanzelf.”
Schrok wel even
Inmiddels zat ook START ’84 in de portfolio. “Op een dag kreeg ik een telefoontje van de toenmalige eigenaar of ik kon komen praten. ‘Einde contract,’ dacht ik. Nou, nee: zijn uitgeverij van andere media was verkocht en deze titel stond apart in de etalage. Of ik START ’84 wilde overnemen? Het viel me rauw op mijn dak; ik wist niet wat ik ermee aan moest. Enfin, een week later kwam ik terug met mijn accountant. Cijfers bekeken, bod gedaan, afscheid genomen en nog geen tien minuten later kreeg ik in de auto een telefoontje dat mijn voorstel geaccepteerd werd. Tsja, toen schrok ik wel even en moest ik de dingen ineens vanuit een heel andere ooghoek gaan bekijken in plaats van alleen maar een provisiebonnetje in te leveren. Ik zag zeker kansen, want in Nederland bestond – en bestaat – geen enkel ander autosportmagazine zoals START ’84, dat aandacht besteedt aan wat er nú gebeurt in de racerij, rallysport, cross en karting. Een blad dat je fysiek in de hand kunt houden, dat je meeneemt naar sponsoren, naar je opa en oma. Het bedient een grote doelgroep van duizenden actieve autosporters en vele andere liefhebbers.”
Overal naartoe
Tamelijk onwennig zocht Tang begin 2013 zijn weg in een wereld die hij alleen van afstand kende. “Ik was nog nooit op Circuit Zandvoort geweest. Toen ik daar voor het eerst kwam om contacten te leggen met mogelijk interessante partners keek ik mijn ogen uit. Ik kende niemand en liep een paar keer heen en weer tussen pitbox 1 en 20, zonder er nou echt iets mee op te schieten. Daarna zat ik weer anderhalf uur in de auto naar huis, behoorlijk gefrustreerd. Niemand wist natuurlijk wie ik was, want ik hing daar een soort van incognito rond. Al gauw bedacht ik dat ik jassen, petjes en mutsen moest laten bedrukken, ook voor de medewerkers. Daarmee lag de drempel ineens een heel stuk lager. Wel leerde ik al gauw dat mensen die druk in de weer zijn met het managen van hun team of het servicen van een racewagen geen ruimte hebben voor een uitgebreid praatje en dat ik dus beter een vervolgafspraak op het bedrijf kon maken. Dat persoonlijke contact vind ik ontzettend belangrijk. Ik doe bijna niks telefonisch; overal rijd ik naartoe. Je doet veel prettiger zaken wanneer je elkaar recht in de ogen kunt aankijken. Het praat makkelijker.”
Ziekenhuis
Een band opbouwen met adverteerders en andere partners, zoals race-organisaties, daar gaat het Henk Tang om. Indien aan de orde bezoekt hij zijn relaties zelfs in het ziekenhuis, zoals wijlen Ben Prins. “Vroeg hij ineens of ik zijn bandenbedrijf wilde overnemen. Echt, ik wist he-le-maal niks van die business, net als bij START ’84 destijds. Mijn zoon Yorick stond echter te popelen en zag het helemaal zitten, dus gingen we het avontuur aan. Meerdere merken vertegenwoordigen, de volgende dag aan huis leveren, partnerschappen bij raceklassen afsluiten, circuitservice verlenen; het loopt hartstikke goed. Ik heb er geen moment spijt van, al bemoei ik me er zo min mogelijk mee, want START ’84 vreet al ontzettend veel tijd. Thuis zit ik zelden in de woonkamer en bijna alleen maar op kantoor. Abonnementenwerving, medewerkers aansturen, eindredactie voeren. Ik streef naar een perfect magazine en kan me druk maken om ieder foutje. Daar ben ik echt allergisch voor en ik ga me helemaal zitten opvreten wanneer iemand anders zo’n onvolkomenheid dan op Facebook post.”
Teveel bekeuringen
Tang gaat door het vuur voor ‘zijn’ START ’84 en reist stad en land af om het te pluggen tijdens wedstrijden, op beurzen en andersoortige evenementen. Een latent gezelschap van lieftallige promotiedames motiveert hem vrij makkelijk, maar hij probeert het gesjouw van hot naar her een beetje in te dammen. “Naast de doordeweekse werkzaamheden ben ik door het seizoen heen zo’n dertig weekenden van huis. De eerste vijf jaar kon ik niet eens op vakantie. Recent heb ik wederom een camper gekocht, met het idee om dan op het circuit te overnachten en de volgende dag wat culturele dingen te gaan bezichtigen. Niet meer dat gestress. Ik word er te oud voor en het levert me teveel bekeuringen op.” Autorijden blijkt sowieso een dingetje. “Jaren terug had ik op kerstavond een afspraak met een klant, diep in het Brabantse land. Gezellig gekletst, tijd vergeten, dus daarna gauw op de navigatie naar huis, want ik zou met mijn vriendin uit eten gaan. Werd ik in de stromende regen een zandpad op gestuurd, met steeds diepere plassen. ‘Vaart houden,’ dacht ik. Nou, ik viel mooi stil. De brandweer weigerde me te helpen, maar na even googelen vond ik een loonbedrijf dat me wilde lostrekken. Er arriveerde een tractor… zonder sleepkabel. Uiteindelijk kende die man iemand bij de brandweer en kwam het alsnog goed, maar het was intussen wel elf uur ’s avonds. Weg etentje.”
Koprol
Het behalen van de racelicentie liep op een catastrofe uit. “Een klant spoorde me aan en wilde me wel gratis een BMW 123d beschikbaar stellen. Voor Yorick huurde ik een oude 325i. Op een koude en regenachtige dag rolde ik de pitstraat uit en zat hij al in mijn nek te hijgen. ‘Wat er ook gebeurt, jij komt er niet voorbij!’ zei ik in mezelf. Ging ik bij het uitkomen van de Tarzanbocht te vroeg op het gas, schoot ik links en vervolgens rechts tegen de vangrail. Koprol erbij, klaar. Ik mankeerde niks, maar het deed wel flink pijn in de portemonnee en het ergste van alles vond ik nog dat Yorick me na een paar honderd meter al ingehaald had. Hij slaagde voor zijn race-examen, ik nooit meer.” Toch streeft Henk Tang naar een overwinning op zichzelf en wel op twee wielen, als aanvoerder van het Start ’84 Alpe d’HuZes Team 2023. “Nico Biesheuvel heeft me de ogen geopend en me zelfs naar de sportschool weten te sturen. Hij beklimt op zijn 73e die berg en ik ben al bekaf na twee keer de trap thuis op en neer lopen. Volgens mij zat ik dertig jaar geleden voor het laatst op een fiets, totdat ik hiermee begon.”
Verrassingsdag
Aan de energie om elke maand een nieuwe editie van START ’84 te realiseren lijkt in ieder geval geen einde te komen. Het magazine ligt Tang na aan het hart. “Als ik een opzegging van een abonnement zie binnenkomen, vooral wanneer het om een bekende gaat, dan raakt me dat bijna persoonlijk. ‘Doe ik iets fout?’ denk ik dan. In zo’n geval pleeg ik altijd even een telefoontje. Soms blijkt iemand al jaren geleden gestopt met racen en kan ik het best begrijpen. Het gebeurt ook weleens dat ik een reactie krijg: ‘O, daar wist ik niets van, blijkbaar heeft mijn vrouw dat gedaan. Gewoon voortzetten, hoor!’ Ik vind het echt leuk om te horen dat het magazine gewaardeerd wordt, zoals die keer dat een paar mensen uit de racerij een verrassingsdag voor me organiseerden op Spa-Francorchamps, compleet met danseressen en een trofee. Stond er ’s morgens vroeg een limousine in de straat om me op te halen. Zulke dingen motiveren me, net als de geweldige samenwerking met onze vele adverteerders en autosportpartners. Voorlopig houd ik dit nog wel zeven dagen in de week vol.”
Wil jij ons magazine ook lezen? Meld je dan aan via “bestellen” op onze website: www.start84.nl
