Na zijn fraaie zege tijdens de eerste ronde van het Lamborghini Super Trofeo Europe-kampioenschap gaf Max Weering zijn campagne op het circuit Paul Ricard een prima vervolg. De twintigjarige coureur uit Coevoerden werd tweede in de tweede race van het weekeinde. Tijdens de eerste race was hij ook bloedsnel, maar liep hij in de slotronde averij op. En dan te bedenken dat de ‘Marathon Man’ net uit de Verenigde Staten was teruggekomen van een Super Trofeo-race in het Noord-Amerikaans kampioenschap.
Dat Max zijn weekeinde zo gloedvol afsloot liet zijn veerkracht zien. Want het begon moeizaam voor de snelle Drent. De trainingen gingen nog uitstekend, maar tijdens de kwalificatie had de auto technische problemen. “Ik had heel veel onderstuur. Daardoor kwam ik in de kwalificatie niet verder dan de vijfde en zevende tijd”, blikte Max terug.
Toen dat euvel eenmaal was verholpen, had hij een meer dan uitstekende snelheid, zo bleek in race één, die hij vanaf de zevende plek begon. “Ik had een lekkere start, kwam bocht één en twee prima door. Ik lag toen al vijfde en had zo een prima uitgangspositie. Ik kon de rest van mijn stint de pace goed vasthouden.”
“In de pits moest ik reglementair helaas drie seconden wachten omdat ik alleen rijd (de organisatie redeneert dat die tijd nodig is voor teams die wel een rijderswissel doen, red.).” Daardoor viel hij terug naar de zevende plaats, maar gelukkig kon hij meteen druk zetten.
“Na de stop kon ik aanvallen omdat ik zuinig was geweest op mijn banden. Mijn snelheid was nog steeds goed. Ik ben snel teruggereden naar de vierde positie en zat mooi de buurt van de jongens aan kop. Ik wist ook dat er een paar een straf hadden gekregen.”
“Ook zat er een rijder uit een andere klasse voor me. Die telde dus niet mee voor mijn klassement. Ik was op een gegeven moment een klap sneller dan de rest en reed virtueel op de tweede plaats. Ik was klaar om die plek veilig te stellen. En toen brak de aandrijfas.”
Dat gebeurde in de laatste ronde. “Ik ging over een kerbstone en de auto maakte ineens heel veel toeren. Toen brak de as. Vijftig seconden voor de finishvlag, echt zuur. Het ging net zo lekker. Dan krijg je wel even het gevoel: alles is voor niks geweest. Maar het hoort erbij in deze sport. Als ik de race had uitgereden, was ik dik de leider geweest in het kampioenschap, want de nummer twee in de stand had niet veel punten gescoord.”
In race twee was het begin moeizaam. “Ik had een waardeloze start”, zei Max onomwonden. “Na de tweede bocht viel ik terug van vijf naar zeven. Toen zat ik achter een rijder uit een andere klasse die me heel erg ophield.”
Max verloor de aansluiting naar de rijders voor hem. Omdat hij een uitstekende snelheid had, kon hij het gat toch dichtrijden. “Ik kon ze op een gegeven moment ook voorbij. Ik was op dat moment anderhalf tot twee tienden per rondje sneller.”
Tijdens de pitstop moest Max uiteraard weer drie seconden langer stilstaan dan de coureurs die de auto deelden met een teamgenoot. Hij kwam als achtste terug de baan op. “Het kostte veel tijd die rijders weer in te halen. Maar mijn snelheid was goed.” Dat bleek, want Max pakte de ene na de andere rijder om uiteindelijk nog als tweede over de finish te komen. “Ik heb goed posities gekozen, veilig gereden. Ik bleef druk zetten en dat heeft me naar de tweede plaats gebracht”, legde hij uit.
Hij had enorm genoten van de tweede race, ondanks de gedwongen lange pitstop. “Het was echt bumper aan bumper racen. Haast als karten. We zaten op een gegeven moment met vier man naast elkaar. Het leek wel de Mazda Cup, maar dan met Lamborghini. Dat was echt leuk. Het was de mooiste race in mijn autosportcarrière.”
Max rijdt komend weekeinde al zijn volgende race. Dan racet hij op de Virginia International Raceway de tweede ronde van het Super Trofeo North America-kampioenschap. “Ik heb er nog nooit gereden. Om de baan te leren kennen zal ik het moeten doen met twee vrije trainingen en de kwalificatie. Dus dat wordt erg lastig. Gelukkig heb ik een erg goede Europese monteur daar. Hij weet precies wat ik wil.”
Max gaf toe dat het combineren van de twee Super Trofeo-kampioenschappen een zware wissel op hem trekt. Iets meer dan een week geleden was de Marathon Man ook al in de Verenigde Staten, in Texas. Daar had hij een Super Trofeo-race op het Circuit Of The Americas. Na zijn wedstrijd in Frankrijk vliegt hij deze week dus alweer de oceaan over. “Het is verschrikkelijk gaaf, maar dat vliegen en al die COVID-testen zijn me wel een beetja gaan tegenstaan. Ik ben de afgelopen weken al tien keer getest. Ik heb straks eelt in mijn neus zitten!”
Max Weering wordt in zijn raceactiviteiten ondersteund door Tuindeco.
